Το κυριότερο πράγμα στην προσευχή, λέει ο Άγιος Θεοφάνης, είναι να στεκόμαστε μπροστά στο Θεό με το μυαλό συγκεντρωμένο στην καρδιά και να συνεχίσουμε να στεκόμαστε μπροστά Του αδιάκοπα μέρα νύχτα μέχρι το τέλος της ζωής μας.
Ο Άγιος Θεοφάνης παρουσιάζει την προσευχή αρχικά ως το να στεκόμαστε μπροστά στο Θεό, όχι απαραιτήτως πάντα να ζητάμε κάτι ή να χρησιμοποιούμε λόγια, μπορεί κάποιες φορές η προσευχή να είναι μια αίτηση, αλλά αν την εξετάσουμε καλύτερα, η βαθύτερη προσευχή είναι απλός το να περιμένουμε το Θεό, χωρίς να υπάρχει μια αίτηση από εμάς, αλλά να καλλιεργούμε μια σχέση με το Θεό. Στη συνέχεια αναφέρει ότι η προσευχή είναι να στεκόμαστε μπροστά στο Θεό με το μυαλό συγκεντρωμένο στην καρδιά και εδώ μπορούμε να δούμε τα τρία επίπεδα της προσευχής:
1ο. Η προσευχή αρχίζει ως προσευχή που εκφωνείται από τα χείλη, είναι προφορική προσευχή με λόγια.
2ο. Μετά εσωτερικεύεται και μετατρέπεται σταδιακά σε προσευχή του νου και της διάνοιας. Εδώ ξεκινά η αρχή της αληθινής προσευχής.
3ο. Στη συνέχεια η προσευχή είναι του νου, αλλά μέσω της καρδιάς, όπου η καρδιά δεν δηλώνει μόνο τα συναισθήματα και τα πάθη, αλλά τον βαθύ εαυτός μας, τον εσωτερικά ιερό τόπο, που είναι πνευματικό κέντρο ολόκληρης της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η προσευχή μέσω της καρδιάς ολοκληρώνει την ανθρώπινη ύπαρξη, εξωτερικεύοντας την κατάσταση του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος με κατεύθυνση προς τον Θεό.
Ο Άγιος Θεοφάνης παρουσιάζει την προσευχή αρχικά ως το να στεκόμαστε μπροστά στο Θεό, όχι απαραιτήτως πάντα να ζητάμε κάτι ή να χρησιμοποιούμε λόγια, μπορεί κάποιες φορές η προσευχή να είναι μια αίτηση, αλλά αν την εξετάσουμε καλύτερα, η βαθύτερη προσευχή είναι απλός το να περιμένουμε το Θεό, χωρίς να υπάρχει μια αίτηση από εμάς, αλλά να καλλιεργούμε μια σχέση με το Θεό. Στη συνέχεια αναφέρει ότι η προσευχή είναι να στεκόμαστε μπροστά στο Θεό με το μυαλό συγκεντρωμένο στην καρδιά και εδώ μπορούμε να δούμε τα τρία επίπεδα της προσευχής:
1ο. Η προσευχή αρχίζει ως προσευχή που εκφωνείται από τα χείλη, είναι προφορική προσευχή με λόγια.
2ο. Μετά εσωτερικεύεται και μετατρέπεται σταδιακά σε προσευχή του νου και της διάνοιας. Εδώ ξεκινά η αρχή της αληθινής προσευχής.
3ο. Στη συνέχεια η προσευχή είναι του νου, αλλά μέσω της καρδιάς, όπου η καρδιά δεν δηλώνει μόνο τα συναισθήματα και τα πάθη, αλλά τον βαθύ εαυτός μας, τον εσωτερικά ιερό τόπο, που είναι πνευματικό κέντρο ολόκληρης της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η προσευχή μέσω της καρδιάς ολοκληρώνει την ανθρώπινη ύπαρξη, εξωτερικεύοντας την κατάσταση του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος με κατεύθυνση προς τον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου