Η εν Χριστώ αγάπη δεν προκύπτει μέσα από συναισθηματικές εξάρσεις και συγκινησιακές φορτίσεις και δεν συνδέεται με το θυμικό της ανθρώπινης φύσης. Το θυμικό μέρος της έπεται της εν Λόγω και έλλογης θεώρησης των πάντων. Η εν Λόγω και έλλογη ΑΓΑΠΗ οριοθετεί και την κακώς εννοούμενη αγάπη, δηλαδή την συγκινησιακή φόρτιση, χάριν της οποίας διατρέχει κανείς τον κίνδυνο να δεχθεί τους πάντες και τα πάντα άνευ ελέγχου και κριτικής. Η εν Λόγω αλλά και έλλογη αγάπη και πάλι δεν συνδέεται με την οντολογική αγάπη, την όντως αγάπη, την υπερβατική αγάπη της οποίας δεν έχουμε εικόνα λόγω του πεπερασμένου της φύσεως μας . Περισσότερο συνδέεται με την αποκεκαλυμένη εντός της ιστορίας αγάπη, η οποία είναι και θυσιαστική πέρα από όλα τα άλλα. Στην «αγάπη» εμπεριέχονται όλες οι αρετές ως αίτημα όλων μας. Είναι ωστόσο παρακινδυνευμένο να δίνονται ορισμοί μιας Παραδέισιας Κοινωνίας, καθώς αυτοί δεν προκύπτουν βιωματικά, αλλά μέσα από την οπτική που ο καθένας μας έχει. Είναι ασφαλές και εποικοδομητικό να κάνει ο καθένας μας τον εσωτερικό του αγώνα και τις θυσίες του μέσα στην εν Χριστώ πορεία που διανύει και με την ελπίδα της εξόδου του και της υπέρβασης του εμπειρικού ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου