Είναι γραμμένο στο Ευαγγέλιο πως «γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωάν. Η’ 32).
Η τελική και αποφασιστική απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη ζώσα αφομοίωση της αλήθειας. Σε τελευταία ανάλυση τούτη είναι η θεία ελευθερία, η ελευθερία της Βασιλείας του Θεού, ελευθερία που τελικά ενώνεται με την χάρι. Μια τέτοια ένωση και ταύτιση της ελευθερίας με την χάρι δεν είναι προφανής στις ορθόδοξες θεωρίες των ιστορικών Εκκλησιών και ακόμη λιγότερο μπορεί να παρασχεθεί από την μαρξιστική ή κομμουνιστική ορθοδοξία, μολονότι την διεκδικεί. Η θέση του ανθρώπου είναι να βρίσκεται καθ’ οδόν και όχι στην τελική επίτευξη, όχι εκεί που ο δρόμος οδηγεί. Κατά μήκος αυτού του δρόμου ο άνθρωπος αναζητεί και ανερευνά την αλήθεια και συνεχίζει να αναζητεί και να ανερευνά, ακόμη κι όταν η αρχέγονη ακτίνα της αλήθειας έχει ήδη εισέλθει στην ψυχή του. Η αλήθεια δεν δίνεται υπό μορφήν έτοιμη και τελειωμένη, ούτε και η Αλήθεια της αποκάλυψης. Καμιά αποκάλυψη δεν πρέπει να διεκδικεί την οριστικότητα και την πληρότητα, αλλά συνεχίζει μέχρι το τέλος του κόσμου. Η επίτευξη της αλήθειας προϋποθέτει την οδό και τη ζωή.
Ο Χριστός είναι η Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή, η σίγουρη και αλάνθαστη οδός και ζωή. Και στην οδό και τη ζωή η ελευθερία είναι μια αναγκαιότητα, προκειμένου η πλήρωση της αλήθειας να επιτευχθεί. Όταν, ακολουθώντας την οδό, οι άνθρωποι διατείνονται πως η αποκάλυψη της αλήθειας, η οποία πρέπει να προσφέρει πραγματικήν ελευθερία, είναι οριστική και πλήρης, πέφτουν στα πανουργήματα του Αντίχριστου και στην αποπλανητική γοητεία του «Μέγα Ιεροεξεταστή». Ο πειρασμός του Μέγα Ιεροεξεταστή βρίσκεται κρυμμένος μέσα σε όλα τα εκκοσμικευμένα μη θρησκευτικά ή αντιθρησκευτικά ρεύματα σκέψης και σε όλες τις θεωρίες που διεκδικούν την οριστική κατοχή της αλήθειας και αναγνωρίζουν μόνο την ελευθερία που παρέχεται από την αλήθεια τους. Αλλά κανείς πρέπει να αγωνισθεί όχι μόνο χάριν της ελευθερίας, αλλά και κάτω από τη σημαία της αλήθειας. Ο Jaspers λέγει πως η άσκηση της ελευθερίας προς αναζήτηση του υπερβατικού είναι η πηγή της θρησκείας…..
Η τελική και αποφασιστική απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη ζώσα αφομοίωση της αλήθειας. Σε τελευταία ανάλυση τούτη είναι η θεία ελευθερία, η ελευθερία της Βασιλείας του Θεού, ελευθερία που τελικά ενώνεται με την χάρι. Μια τέτοια ένωση και ταύτιση της ελευθερίας με την χάρι δεν είναι προφανής στις ορθόδοξες θεωρίες των ιστορικών Εκκλησιών και ακόμη λιγότερο μπορεί να παρασχεθεί από την μαρξιστική ή κομμουνιστική ορθοδοξία, μολονότι την διεκδικεί. Η θέση του ανθρώπου είναι να βρίσκεται καθ’ οδόν και όχι στην τελική επίτευξη, όχι εκεί που ο δρόμος οδηγεί. Κατά μήκος αυτού του δρόμου ο άνθρωπος αναζητεί και ανερευνά την αλήθεια και συνεχίζει να αναζητεί και να ανερευνά, ακόμη κι όταν η αρχέγονη ακτίνα της αλήθειας έχει ήδη εισέλθει στην ψυχή του. Η αλήθεια δεν δίνεται υπό μορφήν έτοιμη και τελειωμένη, ούτε και η Αλήθεια της αποκάλυψης. Καμιά αποκάλυψη δεν πρέπει να διεκδικεί την οριστικότητα και την πληρότητα, αλλά συνεχίζει μέχρι το τέλος του κόσμου. Η επίτευξη της αλήθειας προϋποθέτει την οδό και τη ζωή.
Ο Χριστός είναι η Αλήθεια, η Οδός και η Ζωή, η σίγουρη και αλάνθαστη οδός και ζωή. Και στην οδό και τη ζωή η ελευθερία είναι μια αναγκαιότητα, προκειμένου η πλήρωση της αλήθειας να επιτευχθεί. Όταν, ακολουθώντας την οδό, οι άνθρωποι διατείνονται πως η αποκάλυψη της αλήθειας, η οποία πρέπει να προσφέρει πραγματικήν ελευθερία, είναι οριστική και πλήρης, πέφτουν στα πανουργήματα του Αντίχριστου και στην αποπλανητική γοητεία του «Μέγα Ιεροεξεταστή». Ο πειρασμός του Μέγα Ιεροεξεταστή βρίσκεται κρυμμένος μέσα σε όλα τα εκκοσμικευμένα μη θρησκευτικά ή αντιθρησκευτικά ρεύματα σκέψης και σε όλες τις θεωρίες που διεκδικούν την οριστική κατοχή της αλήθειας και αναγνωρίζουν μόνο την ελευθερία που παρέχεται από την αλήθεια τους. Αλλά κανείς πρέπει να αγωνισθεί όχι μόνο χάριν της ελευθερίας, αλλά και κάτω από τη σημαία της αλήθειας. Ο Jaspers λέγει πως η άσκηση της ελευθερίας προς αναζήτηση του υπερβατικού είναι η πηγή της θρησκείας…..
Αργά ή γρήγορα πρέπει να συμβεί μια επανάσταση στη σκέψη, μια επανάσταση ελευθερωτική από την δύναμη του αντικειμενικού κόσμου, από την ύπνωση αυτών που ονομάζουμε αντικειμενικές πραγματικότητες. Τότε η ερμηνεία της αποκάλυψης θα μεταφερθεί στην υπαρξιακή υποκειμενικότητα. Τότε επίσης η Αλήθεια θα νοηθεί, όχι ως προκαθορισμός (γενικό λογικό κύρος), αλλά ωσάν υπαρξιακή ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου